Niet alleen vóór, maar ook naast de banken van de Visafslag maakt Hans makkelijk contact met de bezoekers. Bij de ijsslee of bij het hoekwant vertelt hij de toehoorders waar zij naar kijken en hoe er vroeger mee gewerkt werd. De mensen zijn getriggerd door zijn verhalen: over de mannen die op een ijsschots geraakten en er ter nauwer nood weer afkwamen, maar anderen die het leven erbij lieten. Het leven van de vissers ging niet over rozen. Het was een keihard bestaan, waarin het bikkelen was om rond te kunnen komen. Vrouw en kinderen aan de wal, dagen en nachten van huis.

Als het even rustig is in de Visafslag, roert Hans in zijn koffie, nestelt zich op een van de banken en stelt ook gerust zijn tegenvragen. Er ontstaat een leuk gesprek. Zo is er met suppoost Hans een aardig wederzijds contact. Vandaag is de laatste dag van het seizoen dat hij ingeroosterd staat. Graag tot volgend seizoen!