Een groep mensen komt de Visafslag binnen. Alida heet hen hartelijk welkom en troont haar publiek na verloop van tijd van de ijsslee mee naar de houten palingkistjes, waarmee vroeger de paling gevangen werd. Ze pakt een kistje op en laat haar publiek zien hoe daarin een fuikje zit, waardoor de paling er niet meer uit kon. Sommige bezoekers kennen de kistjes van vroeger, voor anderen is het een nieuw verhaal.

Op een rustig moment vertelt Alida hoe ze bij de Visafslag is verzeild geraakt .

‘Mijn man was vroeger erg betrokken bij de oudheidkundige vereniging. Nu hij er niet meer is, vind ik het leuk om nog feeling te houden met de dingen hij interessant vond.’ Waar ze ook veel van weet, is van klassieke muziek, Curaçao en Napels. Alida is breed georiënteerd. Als het even rustig is, pakt ze de thermoskan met koffie en schenkt in voor duo-suppoost Hans en mij. ‘Ik draai misschien voor het vierde jaar mee, als ik me niet vergis. Ik ben een paar jaren uit de running geweest door ziekte, maar gelukkig kan ik het allemaal weer goed aan.’

Een kopje koffie voor het ‘personeel’ met een oerhollands koekje. Alida schenkt in en zorgt zo voor een natje en een droogje.