De botvisserij werd in Elburg hoofdzakelijk op twee manieren beoefend, namelijk met staande netten (ziënetten) en sleep­netten. In tegenstelling tot haring en ansjovis bleef bot het gehele jaar in de Zuiderzee. In de wintermaanden kroop de bot diep in de modder. Afhankelijk van de weersomstandigheden begonnen de “ziënet­ters” meestal in maart hun netten uit te schieten. Half okto­ber liep de botvisserij meestal ten einde. De botnetten werden gewoonlijk vrij kort bij de wal tegen een zandrug uitgezet. De meest geschikte plaatsen waren het Kamperzand en de zandruggen benoorden de Ketel (in de buurt van Vollenhove, Blokzijl en Blankenham). De staande botnet­ten waren van zijde gemaakt en werden voorna­melijk door de Elburger vissers in de wintermaanden gebreid. Rondom de eeuwwisseling waren er tamelijk veel “ziënetters” in Elburg.