Tanen was het koken van netten en touwwerk om deze zoveel mogelijk te beschermen tegen rot en schimmel. De netten werden ondergedompeld in een gloeiend heet aftreksel van water en cachou (een extract van de Indiase acaciaboom). Dit gebeurde in de regel op zaterdag, nadat de hele week gevist was.

De zijden botnetten (ziënnetten) taande men meestal op donderdagavond. In de vroege morgenuren werd de ketel, die gevuld was met water en run (eikenschors) al gestookt, zodat de run de gelegenheid kreeg goed in het water te trekken. ’s Avonds gingen de netten dan in de ketel om ze er pas de volgende ochtend weer uit te halen. Met een kruiwagen of een handkar brachten de vissers de getaande netten aan boord om ze uit te laten hangen en te drogen. Staande netten werden naar de nettendrogerij gebracht om te drogen. Dat was een stuk grasland met houten jukken nabij de “nieuwe” haven.

In de zomer van 1987 nam de Stichting tot behoud van Elburger botters het initiatief tot herbouw van een taanketel. Deze kreeg een plek nabij de herbouwde visafslag.