Wanneer de zee in de wintermaanden dichtgevroren was, werd er toch op spiering gevist. Dit gebeurde op twee manieren: met staande netten en met zogenaamde floddernetten.

Vissen op het ijs was vreselijk koud werk. De vangsten waren veelal wisselend. Om de barre omstandigheden te kunnen trotseren hadden de vissers vaak meerdere lagen kleren aan, droegen klompen met ijzeren nagels en gebruikten wanten met dubbele duimen.

In de spieringslee werden ijsbijlen, netten, een lange lat, een kompas en wat proviand meegenomen. Vanuit een driehoekige bijt werden de netten met een lat onder het ijs geschoven.

Grote risico’s liepen de vissers wanneer door wind en stroming scheuren ontstonden en het ijs afzette. In de nacht van 27 op 28 januari 1909 beleefden de Elburgers Hannes, Jan en Willem Broekhuizen een angstig avontuur op een ijsschots. Na de hele nacht op een ijsschots te hebben rondgedreven, werden ze de volgende dag gered door de Kamper stoomboot De Havelaar.